Λουκά (άνδρες) και Λάμπρου (γυναίκες) οι πρωτοπόροι
ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΤΥΧΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΩΡΤΖΗΣ ΤΟ 1976
Ο μυθικός Λουκάς Λουκά υπήρξε ο πρώτος Κύπριος αθλητής που έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, πίσω στο μακρινό 1966. Ο Οι κυπριακοί σύλλογοι υπάγονταν στον ΣΕΓΑΣ τότε, έτσι οι Κύπριοι αθλητές εκπροσωπούσαν την Ελλάδα στον διεθνή στίβο και ο θρυλικός Λουκάς, κορυφαίος σφαιροβόλος στο πανελλήνιο έως και το 1983, χρονιά που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ήταν ο πρώτος Έλληνας ρίπτης με συμμετοχή στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Ο Λουκάς πέτυχε πανελλήνιο ρεκόρ (το πρώτο στην ιστορία σε κλειστό) με 16,23 μ. στην παρθενική εκείνη συμμετοχή του. Κατέλαβε την 11η θέση ανάμεσα σε 14 αθλητές και αποκλείστηκε, αφού στον τελικό προκρίνονταν μόνο οι έξι πρώτοι.
Ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή διοργάνωση στην ιστορία, υπό την επωνυμία European Indoor Games (Ευρωπαϊκοί Αγώνες Κλειστού Στίβου) και διεξήχθη στην τότε Δυτική Γερμανία (στο Ντόρτμουντ). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1970, μετονομάστηκε σε European Indoor Atthletics Championships (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου). Ως το 1990 το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν ετήσιο, από το 1992 διεξάγεται ανά διετία.
Η ασύγκριτη, στις δεκαετίες 1970 και 1980, Μαρούλα Λάμπρου, υπήρξε επίσης πρωτοπόρος στον κλειστό στίβο για την Ελλάδα και την Κύπρο. Ήταν η πρώτη αθλήτρια, η οποία αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού. Έκανε ντεμπούτο το 1975, στο Κατοβίτσε, όπου κατέλαβε την τιμητική 8η θέση στο μήκος (6,03μ.) ανάμεσα σε 11 αθλήτριες. Στα 60 μέτρα η Λάμπρου είχε πετύχει πανελλήνιο ρεκόρ με 7.79 στον προκριματικό, αλλά έμεινε εκτός τελικού.
Την επόμενη χρονιά, στο Μόναχο, η Μαρούλα Λάμπρου κέρδισε την 5η θέση στο μήκος, με 6,27 μέτρα. Ήταν μεγάλη επιτυχία για Ελληνίδα αθλήτρια, αφού τότε ο κλειστός στίβος στην Ελλάδα ήταν ανύπαρκτος. Μόλις το 1985 κατασκευάστηκε πίστα για κλειστό στίβο, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας του Πειραιά. Οι αθλητές, όσοι συμμετείχαν σε διεθνείς διοργανώσεις, αναγκάζονταν να κάνουν κάποια υποτυπώδη προετοιμασία σε βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία και Ρουμανία), οι οποίες διέθεταν κλειστά γήπεδα στίβου και αγωνίζονταν στις διεθνείς διοργανώσεις χωρίς να είναι εξοικειωμένοι με τις ιδιάζουσες συνθήκες του κλειστού στίβου.
Η ΑΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΤΖΙΩΡΤΖΗ
Στο Μόναχο, το 1976, έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης ένας άλλος Κύπριος αστέρας του στίβου, ο θρυλικός Σταύρος Τζιωρτζής. Με θαυμάσιες εμφανίσεις στους προκριματικούς και ημιτελικούς, μπήκε στον τελικό των 400 μέτρων ως φαβορί, έχοντας πετύχει 48.12 και 47.62 αντιστοίχως. Προηγείτο ώς τα 300 μέτρα, αλλά σε μια άτυχη στιγμή παραπάτησε, έπεσε στην πίστα και τον προσπέρασαν τρεις αντίπαλοί του. Ο Σταύρος κατάφερε και σηκώθηκε, συνέχισε, δεν πρόλαβε, όμως, να καλύψει το χαμένο έδαφος και τερμάτισε, τελικώς, στην 4η θέση με 48.51. Ο πρώτος νικητής, ο Βούλγαρος Μπρατάνοφ, που έχανε μονίμως από τον Τζιωρτζή στους Βαλκανικούς, έκανε 47.79, δηλαδή 17 εκατοστά πιο πάνω από τον ημιτελικό χρόνο του Κύπριου δρομέα, ενώ με «αργές» επιδόσεις (48.19 και 48.46 αντιστοίχως) πήραν τα άλλα μετάλλια ο Δυτικογερμανός Κέλερ και ο Πολωνός Μάντρι.
Ο Τζιωρτζής διακρίθηκε και το 1975 στο Κατοβίτσε, όταν προκρίθηκε στον τελικό των 400 μέτρων, τερματίζοντας 5ος με 50.90. Πέμπτη θέση είχε καταλάβει και ο σπουδαίος δρομέας μας μεγάλων αποστάσεων, Μάριος Κασσιανίδης, το 1980, στο Ζιντελφίνγκεν, όπου έτρεξε τα 3.000 μέτρα σε 8.08.5.
