ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ο Κυριάκος Ιωάννου, μοναδικός από την τετράδα των σούπερ σταρ που τιμήθηκε με την «Χρυσή Νίκη» της ΚΟΕΑΣ (οι άλλοι τρεις τιμήθηκαν με την «Αργυρή Νίκη»), τόνισε στην αντιφώνησή του:
«Μπορεί να ξεχωρίζω στην εκδήλωση ως τιμώμενο πρόσωπο με αλλά και οι άλλοι τρεις τιμώμενοι συναθλητές μου είναι ξεχωριστοί και αξίζουν κάθε τιμής και αναγνώρισης.
Το να με βραβεύει η Ομοσπονδία μου με την ύψιστη τιμή που προβλέπεται, είναι συγκινητικό. Είναι μεγάλη τιμή για μένα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της ΚΟΕΑΣ, κ. Περικλή Μάρκαρη, τον Γενικό Διευθυντή της, κ. Αντώνη Γεωργαλλίδη, όλο το Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά και τους ανθρώπους που εργάζονται στην Ομοσπονδία, γιατί έχουμε μια άψογη συνεργασία και αν δεν ήταν η Ομοσπονδία όλα τούτα τα χρόνια, δεν θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα.
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Κράτος και στην Πολιτεία, που επίσης ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και λύναμε τα όποια προβλήματα».
Ο κορυφαίος Κύπριος πρωταθλητής, ευχαρίστησε, φυσικά, και στην οικογένεια του συστήνοντας της υπομονή για άλλον έναν χρόνο:
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου, τους γονείς μου, στη γυναίκα μου και στο παιδί μου, οι οποίοι πρέπει να κάνουν άλλον ένα χρόνο υπομονή. Ξέρετε, είναι δύσκολο να έχεις παιδί και να λείπεις συνεχώς».
Κλείνοντας τις ευχαριστίες του, ο Ιωάννου, στάθηκε στον προπονητή του:
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ χρωστώ στον άνθρωπο που μου έδειξε τον δρόμο των επιτυχιών όλα αυτά τα χρόνια, που ήταν δίπλα μου στην αθλητική μου πορεία και δεν είναι άλλος από τον προπονητή μου, Δημήτρη Ευθυμίου».
Ο Κυριάκος έχει έντονα στο μυαλό του, από τις αμέτρητες εμπειρίες τόσων πολλών χρόνων στους στίβους, την πρώτη του ολυμπιακή συμμετοχή, έστω και αν δεν έφτασε τότε σε υψηλή διάκριση. Όπως είπε:
«Δεν περίμενα ότι θα έπιανα το ολυμπιακό όριο το 2004, αλλά το έπιασα. Ήμουν νέος αθλητής, μικρός σε ηλικία, δεν φανταζόμουν ότι θα με ήξεραν οι φίλαθλοι στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, πέρα από τη μάνα μου και τον πατέρα μου (γελάει). Στις κερκίδες, στον προκριματικό, ήταν 65.000 κόσμος. Όταν ετοιμάστηκαν για το πρώτο μου άλμα, οι μισοί φώναζαν ρυθμικά «Κύπρος-Κύπρος», οι άλλοι μισοί, επίσης ρυθμικά, «Κυριάκος-Κυριάκος»! Τα έχασα. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου, που, από τη φόρτιση, δεν μπορούσα να κάνω άλμα».
Έντονη, φυσικά, είναι η ανάμνηση του Κυριάκου από το πρώτο του «μεγάλο» μετάλλιο. Το 2007, πήγε στην Οσάκα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, άγνωστος ανάμεσα στην ελίτ του άλματος εις Ύψος, αλλά ανέβηκε στο βάθρο, τρίτος. Ήταν η απαρχή μιας λαμπερής εκτόξευσης και καταξίωσης στους κορυφαίους του κόσμου στο αγώνισμά του.
